Tax Highlights for Real Estate – Luty 2023
Podatek u źródła – rozwiązania dla płatności transgranicznych
Wraz z końcem marca 2023 r. zbliża się termin złożenia informacji IFT-2R dotyczących rozliczeń podatku u źródła (WHT). Przed upływem tego terminu warto również sprawdzić, czy posiadają Państwo certyfikaty rezydencji niezbędne do zastosowania preferencyjnych zasad opodatkowania i uzupełnić ewentualne braki. Zapraszamy Państwa do zapoznania się z podsumowaniem najbardziej istotnych kwestii związanych z poborem podatku u źródła: link do materiału.
Amortyzacja podatkowa możliwa pomimo braku odpisów bilansowych
Sądy administracyjne potwierdzają, że Spółka nieruchomościowa może bez ograniczeń rozliczać w kosztach CIT amortyzację budynków, które nie są przedmiotem amortyzacji rachunkowej. Po zmianach wprowadzonych przepisami Polskiego Ładu, od 1 stycznia 2022 r. spółki nieruchomościowe mogą zaliczać do podatkowych kosztów odpisy amortyzacyjne od nieruchomości jedynie w takiej wysokości, w jakiej dokonują ich dla celów bilansowych. W ostatnich wyrokach Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie potwierdził możliwość amortyzowania nieruchomości inwestycyjnych tzn. takich, które są wyceniane wg wartości godziwej i nie podlegają amortyzacji dla celów rachunkowych. Zaznaczył, że ograniczenia odnoszą się do nieruchomości uznawanych dla celów bilansowych za środki trwałe, które podlegają amortyzacji, a nie traktowanych jak inwestycje. Takie orzeczenia zapadły w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie (sygn. III SA/Wa 1788/22, III SA/Wa 2355/22, III SA/Wa 2356/22), a także w Poznaniu (sygn. I SA/Po 752/22). Choć wyroki nie są prawomocne, po serii negatywnych indywidualnych interpretacji wydanych w przedmiotowych sprawach sądy administracyjne skłaniają się ku tezie, że w przypadku nieruchomości inwestycyjnych amortyzacja będzie możliwa do rozliczenia w kosztach podatkowych.
Podatek od przychodów z budynków obciąża właściciela budynku wzniesionego na cudzym gruncie
W interpretacji indywidualnej z dnia 19 stycznia 2023 r. sygn. 0111-KDIB1-2.4010.731.2022.1.DP Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że w sytuacji, gdy budynek wzniesiono na cudzym gruncie, podatek od przychodów z jego wynajmu lub dzierżawy obciąża ten podmiot, który go wybudował, a nie właściciela nieruchomości. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki, która wybudowała budynek użytkowy o wartości początkowej przekraczającej 10 mln zł na gruncie wydzierżawionym od innego podmiotu. W dalszej kolejności wybudowany budynek stał się przedmiotem najmu. We wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego spółka argumentowała, że jej zdaniem nie jest podatnikiem podatku od przychodów z budynków ponieważ zgodnie z przepisami ustawy o CIT, obowiązek podatkowy ciąży na właścicielu lub współwłaścicielu, a zdaniem spółki na gruncie prawa cywilnego budynek nie jest odrębnym od gruntu przedmiotem własności. Z takim podejściem nie zgodził się Dyrektor KIS, według którego podatek od przychodów z budynków powinien kalkulować i płacić podmiot, który uzyskuje przychody z budynku i go amortyzuje, o czym świadczy chociażby wykładnia celowościowa wprowadzonych do ustawy o CIT przepisów o podatku od przychodów z budynków. Co więcej, świadczy o tym również samo brzmienie przepisu, zgodnie z którym przychodem jest ustalona na pierwszy dzień miesiąca wartość początkowa środka trwałego.
NSA rozstrzygnął sposób rozliczenia wydatków dewelopera
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lutego 2023 r., sygn. akt II FSK 1636/20 koszty nabycia przez dewelopera gruntu sprzedanego następnie miastu za symboliczną kwotę w celu budowy osiedla na sąsiednich terenach nie mogą być rozliczone w kosztach uzyskania przychodu w chwili jego sprzedaży. Przedmiotowa sprawa dotyczyła spółki deweloperskiej, która w 2015 r. zakupiła grunty pod budowę mieszkań a następnie, na mocy zawartej umowy, sprzedała część miastu za symboliczne 1 zł. i zobowiązała się własnym kosztem utworzyć na tych terenach publiczny park. Wątpliwości dotyczyły momentu rozliczenia wydatków na utworzenie parku i nabycie gruntów, sprzedanych miastu. Zdaniem spółki, koszty te powinny zostać sklasyfikowane jako koszty bezpośrednio związane z przychodami ze sprzedaży mieszkań, które zostaną wybudowane i sprzedane w toku inwestycji. Ze stanowiskiem spółki nie zgodził się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej. Zdaniem organu, analizowane koszty nie są związane z przychodami ze sprzedaży mieszkań. Koszty związane z utworzeniem parku spółka powinna rozliczyć w dacie poniesienia jako pośrednio związane z przychodami a wydatki poniesione na zakup gruntu sprzedanego następnie miastu spółka powinna rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów w chwili sprzedaży tej nieruchomości. Stanowisko organu podzielił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie (sygn. akt I SA/Lu 38/20). Odmiennego zdania był jednak Naczelny Sąd Administracyjny. Choć NSA przyznał rację organowi w kwestii rozliczenia wydatków na aranżację parku jako kosztów pośrednio związanych z przychodami spółki, nie zgodził się z klasyfikacją wydatków na zakup przez spółkę gruntów, które następnie zostały sprzedane miastu. Nie podzielił też zdania spółki, lecz stanął na stanowisku, że również wydatki na zakup przedmiotowego gruntu stanowią koszt pośredni działalności spółki.
Zakres obniżonych stawek w nowej matrycy VAT należy interpretować szeroko
Z orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że w przypadku braku precyzyjnych regulacji dotyczących zakresu obniżonych stawek w nowej matrycy VAT, wątpliwości powinny być rozstrzygane na korzyść podatników (sygn. akt I FSK 129-132/22, I FSK 427/22, I FSK 506/22, I FSK 528/22, I FSK 1282/22). Sprawy będące przedmiotem wyroków NSA dotyczyły wiążących informacji stawkowych w przedmiocie ustalenia właściwych stawek VAT dla produktów służących uprawie i ochronie roślin. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanych wiążących informacjach stawkowych sklasyfikował preparaty według podstawowej, 23% stawki VAT. Swoje stanowisko argumentował tym, że wskazana przez podatników pozycja nie jest precyzyjna i nie odnosi się do kodu CN i w związku z tym zakres pojęciowy nawozów i środków ochrony roślin trzeba interpretować zgodnie z właściwymi im przepisami. NSA w wydanych wyrokach co prawda za zasadne uznał odwoływanie się w sprawach podatkowych do innych przepisów, jednak wyłącznie wtedy, gdy taka wykładnia nie jest na niekorzyść podatnika. Sąd zwrócił uwagę, że wszelkie preferencje od stosowania podstawowej stawki VAT muszą być precyzyjnie określone. W przypadku braku dokładnego wskazania w przepisie określającym towar jako objęty obniżoną stawką, nie można zawężać zakresu preferencji.
Polecane publikacje
luty 2023
Legal Highlights for Real Estate – Luty 2023
Projekt ustawy o ograniczeniach w nabywaniu lokali mieszkalnych reakcją rządu na rosnące ceny mieszkań Ministerstwo Rozwoju i Technologii w styczniu poinformowało o skierowaniu do Kancelarii Prezesa Rady Ministrów projektu ustawy o ograniczeniach w nabywaniu lokali mieszkalnych („Ustawa”). Przepisy te mają na celu zapobiegać masowemu kupowaniu mieszkań przez m.in. fundusze inwestycyjne, co uważane jest za jeden […]
Więcej
