Przegląd prasy podatkowej 26–30.06.2023 r.

Wrócą zapomniane obowiązki podatkowe

Gazeta Prawna, 2023-06-29, Mariusz Szulc

W związku ze zniesieniem od 1 lipca 2023 r. stanu zagrożenia epidemicznego w Polsce, sukcesywnie wracać będą stare, obowiązujące przed pandemią, regulacje stosowane w relacjach podatników z fiskusem. Regulacje te były na czas pandemii odpowiednio zmodyfikowane lub ich stosowanie było zawieszone. I tak, od 1 sierpnia 2023 r. odwieszony zostaje obowiązek raportowania krajowych schematów podatkowych (MDR). Raportowanie transgranicznych schematów podatkowych było przywrócone 1 stycznia 2021 r. Wraca trzymiesięczny termin na wydanie interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Na mocy specustawy covidowej termin ten był wydłużony do sześciu miesięcy. Wraca siedmiodniowy termin na zawiadomienie przez podatnika urzędu skarbowego (ZAW-NR) o płatności dokonanej na rachunek inny niż zawarty na tzw. białej liście. Na mocy specustawy covidowej termin ten był wydłużony do 14 dni. Stosowanie starych certyfikatów rezydencji niezawierających daty swojej ważności powinno być możliwe dla celów preferencji podatkowych do dnia 1 września 2023 r. Za rok 2024 przestają obowiązywać wprowadzone specustawą udogodnienia dotyczące obowiązków podatników w zakresie cen transferowych. Autor artykułu wskazuje również na zniesienie innych udogodnień podatkowych w zakresie: rozliczeń kar umownych i odszkodowań w podatkach dochodowych, uzyskanych decyzji o odroczeniu podatku lub rozłożeniu go na raty czy podwyższonych limitów zwolnień od PIT niektórych świadczeń pracowniczych.

Nasz fiskus też nic nie dostanie

Rzeczpospolita, 2023-06-30, Aleksandra Tarka

W zeszły czwartek, 29 czerwca 2023 r., Trybunał Sprawiedliwości UE wydał kolejny wyrok dotyczący stałego miejsca prowadzenia działalności dla celów VAT (sygn. akt C-232/22). Sprawa dotyczyła belgijskiej spółki Cabot Plastics, która zajmowała się produkcją na zlecenie powiązanej spółki szwajcarskiej. Zgodnie z umową towary były produkowane z materiałów powierzonych. Belgijska spółka przechowywała u siebie surowce zakupione przez zleceniodawcę, przetwarzała je na produkty przy wykorzystaniu własnego sprzętu, a następnie przechowywała gotowe produkty do czasu ich sprzedaży przez spółkę szwajcarską klientom z Belgii, z innych krajów UE i spoza UE. Oprócz usługi produkcyjnej, Cabot Plastics świadczyła na rzecz zleceniodawcy szereg usług uzupełniających, takich jak zarządzanie zapasami surowców i gotowych produktów, kontrola jakości czy przygotowanie zamówień przed wysyłką. Spółka wystawiała faktury na usługi świadczone szwajcarskiemu kontrahentowi bez VAT, przyjmując, że opodatkowanie tych usług powinno mieć miejsce w Szwajcarii, tj. w kraju siedziby kontrahenta. Belgijskie organy podatkowe uznały jednak, że w tym modelu współpracy, zaplecze usługodawcy należało zaklasyfikować jako stałe miejsce prowadzenia działalności szwajcarskiej spółki w Belgii. Tym samym, zdaniem administracji podatkowej, Cabot Plastics powinna była wystawić faktury z belgijskim VAT, a oprócz uregulowania zaległości podatkowej liczonej w milionach euro powinna uiścić również naliczone odsetki i grzywny. Spór trafił ostatecznie do TSUE, a Trybunał przyznał rację spółce. TSUE wskazał m.in., że ponieważ podmiot świadczący usługi pozostaje odpowiedzialny za własne zaplecze i świadczy usługi na własne ryzyko, umowa o świadczenie usług, choć wyłączna, nie skutkuje sama w sobie tym, że zaplecze usługodawcy staje się stałym miejscem prowadzenia działalności jego klienta. Wyrok ma istotne znaczenie również dla polskich firm, które są zapleczem produkcyjnym dla zagranicznych przedsiębiorców, w tym również w kontekście przygotowywania się do wypełniania obowiązków w zakresie KSeF.

1 lipca wchodzi w życie pakiet zmian w VAT

Gazeta Prawna, 2023-06-29, Agnieszka Pokojska

Autorka artykułu wskazuje na zmiany w zakresie podatku VAT wprowadzone ustawą nowelizującą z 26 maja 2023 r. (tzw. pakiet SLIM VAT 3). Z początkiem lipca br. weszły w życie przepisy porządkujące zasady stosowania kursów walutowych przy fakturach korygujących. Zarówno do korekt zwiększających (in plus), jak i zmniejszających (in minus) stosowane mają być co do zasady kursy z faktury pierwotnej. W przypadku zbiorczych faktur korygujących, podatnik będzie mógł zastosować kurs bieżący z ostatniego dnia poprzedzającego dzień wystawienia zbiorczej faktury korygującej. Od lipca br. został również zlikwidowany wymóg posiadania faktury dla potrzeb odliczenia VAT z tytułu WNT. Dotychczas, polski podatnik musiał, w celu odliczenia podatku i tym samym zachowania pełnej neutralności WNT, otrzymać fakturę w ciągu trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy od tej transakcji. Odnośnie do podatników prowadzących działalność mieszaną, tj. dokonujących czynności opodatkowanych VAT oraz zwolnionych z VAT, podwyższona zostaje – z 500 zł do 10 tys. zł – kwota podatku pozwalająca na uznanie, że w sytuacji, gdy proporcja określona przez podatnika przekroczyła 98%, proporcja ta wynosi 100%. Autorka wskazuje również na inne wprowadzone tą nowelizacją zmiany, takie jak: podwyższenie do 2 mln euro brutto limitu obrotów dla małego podatnika w VAT, zmiany dotyczące wydawania Wiążących Informacji Stawkowych (WIS), ale również WIA, WIT czy WIP, zmiany w zakresie kas fiskalnych czy procedur OSS i IOSS. Autorka przypomina również m.in., że już od 6 czerwca br. obowiązują zmiany dotyczące miarkowania sankcji VAT, będące konsekwencją wyroku TSUE z 15 kwietnia 2021 r. (sygn. C-935/19) wydanego w polskiej sprawie (Grupa Warzywna).

Zbyt wcześnie wystawiona faktura to nie oszustwo

Gazeta Prawna, 2023-06-26, Mariusz Szulc

Wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 21 czerwca 2023 r., sygn. I FSK 686/19, sąd orzekł, że faktura zaliczkowa wystawiona wcześniej niż 30. dnia przed otrzymaniem zapłaty (obecnie termin ten wynosi 60. dni) nie jest fakturą pustą, a tym samym wystawca faktury nie musi płacić wykazanego na niej VAT. NSA, jak również orzekający w poprzedniej instancji WSA w Rzeszowie (sygn. I SA/Rz 1130/18), potwierdziły stanowisko podatnika w tej sprawie. Stanowisko to zostało zakwestionowane uprzednio w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej. Spółka umawiała się z kontrahentami, że zaliczki będą płacone na podstawie faktury zaliczkowej w terminie 30 dni od dnia jej wystawienia. Klienci jednak wpłacali zaliczki po tym terminie. Spółka argumentowała, że wystawione przedwcześnie faktury zaliczkowe dokumentują faktyczne zdarzenia. Obowiązek podatkowy powstaje zaś w dacie otrzymania zaliczki. Spółka uważała, że nie musi wystawiać faktury korygującej do zera. Organ podatkowy stwierdził natomiast, że po upływie 30 dni spółka powinna wystawić fakturę korygującą, a jeżeli tego nie zrobi to powinna zapłacić wykazany na fakturze VAT zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy o VAT. Sądy obu instancji potwierdziły, że jeżeli obiektywnie nie występuje ryzyko uszczuplenia należności budżetowych z tytułu VAT, to art. 108 ust. 1 ustawy o VAT nie ma zastosowania. Nie dotyczy on bowiem faktur dokumentujących rzeczywiste zdarzenia. Natomiast, skoro w przypadku faktur zaliczkowych obowiązek podatkowy powstaje w dacie otrzymania płatności, to prawo do odliczenia podatku przez kontrahenta jest zawieszone i powstaje również dopiero z chwilą zapłaty. Spółka nie ma też obowiązku korygowania takich przedwczesnych faktur korygujących.

CIT Każdy koszt na rozwój wymaga indywidualnej oceny

Rzeczpospolita, 2023-06-26, Aleksandra Tarka

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS z dnia 15 czerwca 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.216.2023. 2.KW), organ podatkowy odniósł się do szeregu kwestii dotyczących ulgi na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów (czyli tzw. ulgi na ekspansję). Organ potwierdził prawo wnioskodawcy do preferencji, choć jedynie w zakresie części opisanych we wniosku kosztów. Z wnioskiem wystąpiła spółka z branży paszowej. Rozpoczęła ona prace nad nową gamą produktów, przeznaczonych dla dystrybutorów, które nie były oferowane przed 2022 r. Organ podatkowy podkreślił, że katalog kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, uprawniających do odliczenia, ma charakter zamknięty. Przy czym, ocena czy dany wydatek mieszczący się w katalogu może być uwzględniony w ramach ulgi powinna być dokonywana w każdym przypadku indywidulanie. W odniesieniu do wydatków na działania promocyjno-informacyjne, zdaniem organu, ustawodawca wskazał na przykładowe działania, które w sposób bezpośredni służą promowaniu i informowaniu o produktach podatnika. Fiskus potwierdził np. prawo do ulgi w przypadku działań reklamowych podjętych na serwisach społecznościowych czy w mailingu, banerów reklamowych, roll-upów, ulotek reklamowych, udostępniania materiałów promocyjnych na firmowej stronie internetowej lub na szkoleniach. Fiskus potwierdził również, że ulga należy się w przypadku nabywanych usług influencera, które polegają na nagraniu filmu o produkcie, przedstawiającego podstawowe informacje o nim oraz swoje doświadczenie w jego stosowaniu i umieszczeniu go na swoim kanale lub w mediach społecznościowych. Odnośnie do wydatków na dostosowanie opakowań produktów, organ podkreślił, że odliczeniu mogą podlegać jedynie takie wydatki, które dostosowują opakowania do wymagań zgłaszanych przez kontrahentów spółki. Za takie organ uznał w przedstawionym stanie faktycznym wydatki na zakup usług zaprojektowania owijek, czapek paletowych czy wizualizacji na punktach dystrybucji. Natomiast wydatki, dotyczące ogólnych kosztów produkcji opakowań lub opakowań dla produktów wprowadzanych z inicjatywy spółki, ulgi nie dają. W tym zakresie, organ odmówił rozliczenia w ramach ulgi kosztów zakupu matrycy do nadruku grafiki produktów oraz worków z nadrukiem, argumentując, że spółka ponosi te wydatki z własnej inicjatywy. Organ potwierdził ulgę w stosunku do kosztów wynajmu sali na przygotowanie szkoleń, odmówił natomiast ulgi co do kosztów zakupu usługi występu prelegenta oraz kosztów poczęstunku dla uczestników szkolenia. W interpretacji, organ odniósł się również do innych aspektów stosowania ulgi, takich jak wymóg wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów w okresie kolejnych 2 lat czy osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych.

Sąd: Ustawodawca dopuścił podwójną korzyść podatkową

Rzeczpospolita, 2023-06-28, Aleksandra Tarka

Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 6 czerwca 2023 r., sygn. I SA/Gd 95/23, sąd wskazał, że wydatki z tytułu prac badawczo-rozwojowych mogą być ujęte przez podatnika jako koszty w kalkulacji dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, opodatkowanego preferencyjną 5% stawką CIT (tzw. ulga IP Box). Jednocześnie zaś, mimo braku ujęcia tych wydatków jako kosztu podatkowego z tytułu działalności podatnika opodatkowanej na zasadach ogólnych, możliwe jest ich odliczenie od tego dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową (ulga B+R). WSA w Gdańsku potwierdził w ten sposób stanowisko podatnika, zakwestionowane przez fiskusa w wydanej w tej sprawie interpretacji indywidualnej. W wyroku sąd wskazał, że znowelizowane od 2022 r. przepisy nie dają podstaw, aby twierdzić, że dla skorzystania z ulgi B+R konieczne jest ujęcie kosztów na działalność badawczo-rozwojową przy obliczaniu dochodu objętego opodatkowaniem na zasadach ogólnych. Natomiast wprowadzona od 1 stycznia 2022 r. możliwość odliczenia kosztów kwalifikowanych od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej stanowi dodatkowe uprawnienie przyznane podatnikom od tej daty.

Wynajmujący musi uważać, bo może zostać akcyzowcem

Gazeta Prawna, 2023-06-28, Mariusz Szulc

W interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS z dnia 23 maja 2023 r. (sygn. 0111-KDIB3-3.4013.88.2023.2.MAZ), organ podatkowy zaprezentował swoje stanowisko w stanie faktycznym, w którym wnioskująca spółka wynajęła najemcom część użytkowanej przez nią nieruchomości z instalacjami fotowoltaicznymi. Wnioskująca wskazała, że rozliczenie zużycia energii z najemcami może być wykazywane na wystawianej przez nią fakturze: albo łącznie z innymi kosztami płaconymi przez najemcę, albo w odrębnej pozycji. Spółka była zdania, że w obydwu sytuacjach nie musi płacić akcyzy ani rejestrować się w CRPA. Organ podatkowy był innego zdania. Stwierdził, że jeśli „faktura przedstawiana najemcom nie będzie zawierała wyodrębnionego kosztu zużytej energii (koszty energii elektrycznej będą ujęte w stawce czynszu wynajmowanych powierzchni biurowych, wykazywanej w jednej pozycji na fakturze z tytułu najmu)”, to wówczas po stronie spółki „nie dojdzie do czynności sprzedaży energii elektrycznej pochodzącej z instalacji fotowoltaicznej, jako czynności podlegającej opodatkowaniu”, a tym samym spółka nie będzie obowiązana do rejestracji w CRPA ani do zapłaty akcyzy. Zdaniem organu w tym przypadku następować będzie „zużycie przez Spółkę energii elektrycznej wyprodukowanej w instalacji fotowoltaicznej, ponieważ energia ta nie jest przedmiotem sprzedaży”. Jeśli jednak „opłata za zużycie przez najemców energii elektrycznej będzie udokumentowana odrębną pozycją na fakturze, a przy tym będzie wynikać z ilości pobranej energii przez najemcę” to wówczas – zdaniem organu – spółka będzie dokonywać „czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą (sprzedaży energii elektrycznej najemcom)”, a zatem powinna z tego tytułu dokonać rejestracji w CRPA oraz rozliczać akcyzę. Zdaniem organu „w tym wypadku nie znajdzie zastosowania zwolnienie energii elektrycznej, bowiem zużycia energii elektrycznej wytworzonej w instalacji do 1 MW nie dokona wytwórca tej energii, lecz najemcy”.